من آن شب سياهم کز ماه خشم کردممن آن گداي عورم کز شاه خشم کردماز لطفم آن يگانه مي خواند سوي خانهکردم يکي بهانه وز راه خشم کردمگر سر کشد نگارم ور غم برد قرارمهم آه برنيارم از آه خشم کردمگاهم فريفت با زر گاهم به جاه و لشکراز زر چو زر بجستم وز جاه خشم کردمز آهن رباي اعظم من آهنم گريزانوز کهرباي عالم من کاه خشم کردمما ذره‌ايم سرکش از چار و پنج و از ششخود پنج و شش کي باشد ز الله خشم کردماين را تو برنتابي زيرا برون آبيگر شبه آفتابي ز اشباه خشم کردم
