اي دل ز شاه حوران يا قبله صبورانکن شکر با شکوران تو فتنه را مشورانمن مرد فتنه جويم من ترک اين نگويممن دست از او نشويم تو فتنه را مشورانسرخيل بي‌دلانم استاد منبلانممن عاشق فلانم تو فتنه را مشوراناز من مپرس چونم مي‌بين که غرق خونماين هم نه‌ام فزونم تو فتنه را مشورانمن رستمم و روحم طوفان قوم نوحمسرمست آن صبوحم تو فتنه را مشورانتو نقش را نخواني زيرا در اين جهانيتا اين قدر بداني تو فتنه را مشوران
