زهي مي کاندر آن دستست هيهاتکه عقل کل بدو مستست هيهاتبر آن بالا برد دل را که آن جاسر نيزه زحل پستست هيهاتهر آن کو گشت بي‌خويش اندر اين بزمز خويش و اقربا رسته‌ست هيهاتچو عنقا برپرد بر ذروه قافکه پيشش که کمربسته‌ست هيهاتعجايب بين که شيشه ناشکستههزاران دست و پا خسته‌ست هيهاتمرا گويي که صبر آهسته‌تر رانچه جاي صبر و آهسته‌ست هيهاتبده آن پير را جامي و بنشانکه اين جا پير بايسته‌ست هيهاتخصوصا جان پيري‌ها که عقلستکه خوش مغزست و شايسته‌ست هيهاتاز آن باغ و رياض بينهايتهمه عالم چو گلدسته‌ست هيهاتچو گلدسته‌ست پوسيده شود زودبه دشتي رو کز او رسته‌ست هيهاتميي درکش به نام دلرباييکه بس زيبا و برجسته‌ست هيهاتز بس خون‌ها که او دارد به گردنخرد را طوق بسکسته‌ست هيهاتشکنهايي که دارد طره اوبهاي مشک بشکسته‌ست هيهاتخمش کردم خموشانه به من دهکه دل را گفت پيوسته‌ست هيهات
