اي در رخ تو پيدا انوار پادشاهيدر فکرت تو پنهان صد حکمت الهيکلک تو بارک الله بر ملک و دين گشادهصد چشمه آب حيوان از قطره سياهيبر اهرمن نتابد انوار اسم اعظمملک آن توست و خاتم فرماي هر چه خواهيدر حکمت سليمان هر کس که شک نمايدبر عقل و دانش او خندند مرغ و ماهيباز ار چه گاه گاهي بر سر نهد کلاهيمرغان قاف دانند آيين پادشاهيتيغي که آسمانش از فيض خود دهد آبتنها جهان بگيرد بي منت سپاهيکلک تو خوش نويسد در شان يار و اغيارتعويذ جان فزايي افسون عمر کاهياي عنصر تو مخلوق از کيمياي عزتو اي دولت تو ايمن از وصمت تباهيساقي بيار آبي از چشمه خراباتتا خرقه‌ها بشوييم از عجب خانقاهيعمريست پادشاها کز مي تهيست جامماينک ز بنده دعوي و از محتسب گواهيگر پرتوي ز تيغت بر کان و معدن افتدياقوت سرخ رو را بخشند رنگ کاهيدانم دلت ببخشد بر عجز شب نشينانگر حال بنده پرسي از باد صبحگاهيجايي که برق عصيان بر آدم صفي زدما را چگونه زيبد دعوي بيگناهيحافظ چو پادشاهت گه گاه مي‌برد نامرنجش ز بخت منما بازآ به عذرخواهي
