آي شاعر كه در حوالي عشق

يك دو مجموعه شعر تر داري

مثل گل‌واژه‌هاي پر معني

از غم عاشقان خبر داري

آي شاعر كه مي‌شناسي خوب

عطر نان را و عطر گندم را

گفته‌اي با زبان سادة خويش

دردهاي نهان مردم را

در ميان تمام مضمون‌ها

شعرهايت حديث عشق و گل است

قصّة شعرهاي تو هرچند

دور از جان، حكايت دهل است

غير از آن‌كه صداي ناسازت

فقط از راه‌هاي دور خوش است

در عزاي قبيله هم بد نيست

گرچه در مجلس سرور خوش است

از خزاني كه باغ را بلعيد

آن‌چه در چشم توست مي‌بيني

تو فقط شاخه‌هاي عريان را

در زمستان درست مي‌بيني

درد را از من غريب بپرس

كه در آتش نشسته‌ام همه عمر

از غم پابرهنگان صبور

خسته و دل‌شكسته‌ام همه عمر

آي شاعر كه مي‌شناسي خوب

بوي نان را و بوي گندم را

خسته از تنگناي قافيه‌ها

گاه فرياد مي‌زني قم را

فتنه‌ها از عمامه و قم نيست

از گدايان خود فروخته‌است

فتنه از فهم‌هاي كوتاه است

فتنه از جيب‌هاي دوخته است