چراغِ چشم را وا کن ببین نقشِ زوالم را

دمِ‌دستی‌ترین خوابِ شبیهِ ارتحالم را

برو حتّیٰ بمیرم از صمیمِ قلب آزادی

ببر لذّت فقیهِ غم، ملولم تو ملالم را

_ تماشاچی اگر باشی شهادت می‌دهد دنیا

سزاوارِ مُکافاتی، طبیعت خود مثالم را

_ قسم بر ماهِ شب‌بو یا قسم بر نرگسِ خورشید

سراغت می‌فرستد تا بدانی شرحِ حالم را

مرا آینده می‌فهمی که فرصت نیست برگردی

خبر دارم نمی‌خواهی دلِ ساده، زلالم را

شکارِ عشق اگر رفتی دگرباره مبادا بد

زمین‌گیرش کنی، شوخی بگیری احتمالم را

کمافی‌السّابق ابراهیمِ جانم بت‌شکن هست‌ و

نسوزد آتشِ نمرود ققنوسِ خیالم را

همیشه بابِ دندانِ تَعقُّل میوه‌ٔ صبرست

بهشتم بارالهیٰ خونِ گرمِ سیبِ کالم را

نده دستِ مفاتیحُ‌الْجنونِ دخترِ ترسا

مسیحی کی شناسد سروِ سبزِ اعتدالم را

ـــــــــــــــــــــــ

سیدمحمدرضا لاهیجی

ساکوتی. هند. دهلی‌نو

ـــــــــــــــــــــــ