درود بر شما،هرکسی توانایی دارد،شاید توانایی من هم همین اندازه باشد..ما در جامع ای زندگی می کنیم که یک واقعیتی دارد ،ما ازاین واقعیت جدا نیستیم.یعنی ازآسمان معلق نیستیم،با این مردم زندگی می کنیم و در غم وشادی شان همراهیم چه بخواهیم و چه نخواهیم.این جامعه هم متنوع است،لذا شعر هم نمی تواند متنوع نباشد. در نهایت شاعر باید خودش به یک جایی برسد و تصمیم بگیرد چگونه رفتار کند،ازبیرون تغییر ناپذیر است. نخستین اصل دموکراسی که شما وما به آن باورداریم این است که اجازه بدهیم هرکس هر جور می خواهد زندگی کند و هرجور می خواهد شعر بگوید.در پایان از توجه ودقت تان به دلنوشته هایم سپاسگزارم.