با سلام و ادب و ارادت /
من نمازم را / وقتی می خوانم / که اذانش را / باد / گفته باشد / سَر ِ گلدسته ی سرو ... سهراب / اینچنین نگاه عارفانه به نماز در "صدای پای آب" با آنچه در رباعی های شاعر اندیشمند اکرم بهرامچی سراغ داریم از یک نقطه مشترک در بهره گیری از موقعیت زمان برای تثبیت اثر بسیار حایز اهمیت است همچنانکه که اثر مرجع ما در این نگاه با شکست انحصار زمانی در جهت زنده نگاه داشتن یک شعار عقیدتی شاعرانه است در این دو سطر نیز /
در نیمه ی شب ، نمازِ شب، دلچسب است /و
/ با عشق گره زد به خدا ، قلبم را
دستان ِِ نماز ِِ صبح ، هنگام ِ سحر/
در نگاه عارفانه به نماز از نماز شب تا
نماز صبح نیز یک چنین امتیازی وجود دارد
گویی که در بیت اول نماز شب به لحاظ ایجاد هم نشین های کلامی کم کاری دیده می شود نه کم توجهی چه مطلبی که در لنگه ی دوم وجود دارد " هست بودن " در جهت به عمق رفتن محتوا بسیار خوب عمل کرده است در پرورش مضمون نماز صبح اما ظرافت افزونتری به هم رسیده است ضمن آنکه شگرد شاعر در این بیت :
آنگاه ببین دورو بَرت می چرخند
انبوه ِ فرشتگان ِ تسبیح به دست
در استفاده از جهات شبیه سازی چرخش تسبیح به دور و بر و گردش فرشتگان ستودنی و قابل تحسین است در مجموع اشعار پیش چشم از نمونه های موفق در ارایه ی کلام شاعرانه و هنرمندانه در تبلیغ زندگی به سبک اسلامی است
محمدیزدانی جندقی
اکرم بهرامچی
1394/12/3 در ساعت : 0:2:8
سلام استاد گرامی جناب آقای یزدانی جندقی
از حضور خوب شما و نقدی که بر سروده ام نوشتید بسیار سپاسگزارم
|