شیطان نبود از منِ انسان بزرگتر
من بودم از تمام بزرگان بزرگتر
آمد سراغ آدم و حوّا که دوستان!
هست عالمی ز جنت سبحان بزرگتر
با طرح دوستی پدرم را فریب داد
بعد از پدر شد آتش عصیان بزرگتر
کم کم که سینه تنگ شد و دیده تنگ تر
آدم نحیف تر شد و شیطان بزرگتر
هر شب به چشم وسوسه نزدیکتر شدیم
هر روز هم سراب بیابان بزرگتر
بازی برد- برد هیولا و یک پری
وهمی است از توهم دیوان بزرگتر
حتی خیال سازش موسی و رامسس[1]
هست از گناه ذبح مسلمان بزرگتر
گیرم پس از توافق ما با فراعنه
شد در خیال سفره کمی نان بزرگتر
یا سیرتر شدند به این چاره چاقها
یا باز هم دهان شکمبان بزرگتر
مردا! برای چیست هراس از حرامیان
وقتی خدای ما است از آنان بزرگتر؟
الله، اکبر است قسم می خورم به روح
از هر چه هست در دل ما آن بزرگتر