عطر چادر نماز
پشت در ایستاده بودی باز  چادرت را ولی سپر کردی
"مادر! این بینوا که نابیناست !  تو چرا پس ازاو حذر کردی؟ "
این سوال قشنگ را صدبار در ودیوار از توپرسیدند
پرسشی را که با جواب خودت  بعد هر بار تازه تر کردی
چادرت سایه بان شب ها شد  لیله القدر رامنقش کرد
تا تودر آسمان مهتابی   تاجی از نور ماه سر کردی
صخره ها از شکوه دیدن تو   موج در موج بندگی کردند
ناخدای غیور آب شدی  عشق را راهی خطر کردی
خواستی عشق قهرمان بشود هر چه حق گفته بود آن بشود
خشم طوفان اگر چه مانع بود تواز این بیکران گذر کردی
چشم های صبورت ای بانو خالق سوره ی نجابت شد
راستی که زنان دنیا را تو به این تاج مفتخر کردی
بر تن شب دوباره می پیچد عطر چادر نماز های سپید
وتویی که تمام شب هار اپای سجاده ات سحر کردی
چاد رخاکی تورا گل ها به هوای بهشت بوییدند
چادری که بهارشان شده بود وقتی از پیششان سفر کردی