یکدفعه کسی ارث پدر از شهدا خواست

یک ننگ بشر باز ندا داد و ندا خواست

انگار یزیدی به سر پاک حسینی

چوبی زد و خونِ تن ناپاک نیا خواست

حیف است که این نیزه ی نفرین نشود تیز

از طبع شرر خیز نباید که هجا خواست ؟ :

کی قلب شب آلود تو خفاش پسندد ؟

بی شرم ! برای چو تویی گربه حیا خواست !

***

ای روح شهیدی که به لاهوت پریدی

خوش باش که جان تو خدای ضعفا خواست

هر چند تماشاچی پیکار تو و دیو

پیروزی دیو و سر خونین تو را خواست

اما غم توهین به تو در سینه ی مردان

جاریست ، عزیزیِ تو را نیز خدا خواست

تو در صف عشاق مقدم شدی آخر

این بود همان حسن ختامی که قضا خواست

سروده ی "استاد سودازده\"

آتشکده ی آتش دردی ای مرد

اسطوره ی ایمان و نبردی ای مرد

امروز زمین عرصه ی نامردانست

تنها تو در این میانه مردی ای مرد !

سروده ی "سید حسن حسینی (ره)"

[وبلاگ اشارات مبهم – سودازده]