بیدارشو ای خفته که مرگت به کمین است

اعمال تو چون دانه که کشتی به زمین است

هرعضوتو فریادکنان فاش کند راز

حاشا نتوان کرد که اعضات امین است

هرذره ی جسمت بشود حافظه ای تا

گویدکه تو چون بودی و اعمال تو این است

گرذره شوی دردل دریا و اگردود

ذرات وجودت به هم آیندوچنین است

درحافظه ی ذره بماند همه احوال

پژواک صدای تو چوبرکوه طنین است

اکنون که تورفتی به چنین خواب نه هنگام

هنگامه بیداری وهنگام یقین است