تقدیم به مقام والای شهدا.
دوباره اشک و...
دوباره اشک ومُرورِعکسَت        فدای چشمانِ مستِ مستت      
ببُردیم بازتابجا یی                 که داد آتش گلی بدستت
سلام کردم بغل گشودی           جواب من را غزل سرودی
تمامِ شیدایم فدایت                میان عشقت مرا ربودی
مُرورِشیرینِ خاطراتی              عسل ترین شکلِ ازحیاتی         
فراترازهرچه حدّومرزی           نمای ازبلخ ، تا هراتی
پرنده گشتی وپَرکشیدی           ستاره هارابه بَرکشیدی
چقدرزیبا ازآتش وخون           میانِ شامم قمرکشیدی
کجاست انصاف وچشمِ مردم     که غرق گردد به این تبسم
تبسمی که به عمقِ وجدان        زند تلاطم ، زند تلاطم
ازآن غروبی که ریخت ترکِش     به جامِ مغرب شرابِ بی غَش
توسرکشیدی به رَغم آتش          به چنگ هجرم منِ بلا کش
بگیر دستم ببَرعزیزم              دَمی به دنیای خاکریزم
که بادوچشمم به جای پایت     غزل سرایم ، گلاب ریزم
مشهد ، بهار 1394
محمد حسن حسین زاده