باید بکوبم محکم این سر را به این دیوار

از بس که از دستـــت دلم بیچاره دید آزار

یک فرق بین مـــا دوتا بــوده ست از اوّل

تو، کم دلت اندوه دارد ، من ، ولی بسیار

ای آه جانـفرســـا چـــرا یـــک دم نیاسایی

محض خدا یک آن فقـط دست از دلم بردار

فرهاد می مانم چرا ؟ از بس که شــیرینی

شیرین بمــان تا کـــوه گردد با تبر هموار

رفتی؟ولی حتماً من ازیک تا سه می میرم

باور نخواهی کــرد می دانـم ، ولی بشمار

شاید بهشـــتت کاسـه ی چشمان من باشد

جَنَّاتُ تَجْـرِی ـ دَائِمـــاً ـ مِنْ تَحْتـِـهَا الْاَنْهَار

تا با تو هستم راز من پوشیده خواهد ماند

رازی که با افشــای آن منصور شد بر دار

هر چند می بینی به چشــمانت که مجنونم

عیـــبی نـــدارد نازنیـــن دیــــوانه ام پندار

أخمی که برپیشانی ات داری دل انگیزاست

بسیاردل بردی به اخـــم از مردمـان بسیار

من با تـــو روگـــردانم از دنیـــا و مافیها

من بی توحتّی از خودم هم می شوم بیزار

سرشار می زیبـد شوم از عطر گیسویــــت

سرشارکن سرشار کن سرشـار کن سرشار