زخم بی نشان             

   **                                     به : مظلومان مسلمان

اگر قرار است بمیرند

بگذار، آسوده شوند

شاید گذشتن از این پرده ی زخیم چرکین

و قدم گذاشتن

به ساحلی آرام

و تماشای مرغان سفید

ارزش این همه تصاویر گلگون را

داشته باشد.

*

چگونه می شود؟!

با تعبیر واژه ها

بازی شاعرانه را ادامه داد!

وقتی که از تصاویر زنده

پازل می سازند

و از گِل

گلاب می گیرند.

کدام زندگی؟

کدام زنده بودن؟!

در قراردادهای شمال و جنوب؟!

کدام جهاد؟

 کدام انقلاب؟

 در بلعیدن استخوان های سوخته!

***

بگذار، آسوده شوند

بگذار، به ساحل برسند

بگذار، که بگذرند از این پرده ی چرکین.

* *

آی دستی که برای آزادی، قنوت می گیری

و آسمان

ناباورانه آوارت می شود!

نیایش های تو را کسی باور ندارد،

دست هایت را به سیم خاردار

نزدیک نکن،

این سرنوشت توست

تو اهلِ ناله آبادی

هر کجا بروی زخم و اندوه با توست.:

غزه یا قانا

برمه یا کشمیر

بغداد یا کابل

بوسنی یا  پاراچنار

......

فرقی نمی کند.

مزار تو هر جا بروی، بی نشان است

ای  زخم بی نشان !

****

 قم- تابستان 1380و91

****************

.برای دیدن عکس کشتگان میانمار کلیک کنید:

http://saapoem.com/