رویِ شالِ پنجره، آهِ انحلالِ باد

 پنکه مُرده می‌پزد، فکرِ خرسِ اقتصاد

کولرِ بدونِ برق، استفاده می‌بَرد

از کویرِ کوچه یا، ارتحالِ انتقاد

طبقِ عُرفِ جامعه، جمله‌ها جوانه زد

قبلِ قبضِ‌روحِ دل، کُنجِ گورِ اعتماد

بینِ مشکلاتِ شهر، قطعِ‌‌ آب ادامه داشت

بَعدِ تنگیِ نَفَس، بَعدِ ذبحِ اعتقاد

بچّه‌هایِ غُصّه‌گو، کودکانِ کارگر

هم‌کلامِ فقهِ فقر، در کلاسِ اعتیاد

می‌رود سفر درخت، دِق‌دقیقه‌ها چه‌ وقت؟

دستِ آرزو رسد، بر سلامِ سیبِ شاد

ناگهان اتاقِ داغ، پشتِ چشمِ یک کلاغ

انتحارِ واژه‌ها، گریه کردنِ مداد

حسِّ استراقِ‌سمع، هشتکِ مرا پَراند

تا رباتِ خیره‌سر، شعر را شکنجه داد

ـــــــــــــــــــــــ

سیدمحمدرضا لاهیجی

ساکوتی. هند. دهلی‌نو

ـــــــــــــــــــــــ

قالَ عَلِىٌّ عليه السَّلام: تِسْعَةُ أَشْيَاءَ قَبِيحَةٌ وَ هِيَ مِنْ تِسْعَةِ أَنْفُسٍ أَقْبَحُ مِنْهَا مِنْ غَيْرِهِمْ ضِيقُ الذَّرْعِ مِنَ الْمُلُوكِ وَ الْبُخْلُ مِنَ الْأَغْنِيَاءِ وَ سُرْعَةُ الْغَضَبِ مِنَ الْعُلَمَاءِ وَ الصِّبَا مِنَ الْكُهُولِ وَ الْقَطِيعَةُ مِنَ الرُّءُوسِ وَ الْكَذِبُ مِنَ الْقُضَاةِ وَ الزَّمَانَةُ مِنَ الْأَطِبَّاءِ وَ الْبَذَاءُ مِنَ النِّسَاءِ وَ الطَّيْشُ مِنْ ذَوِي السُّلْطَان‏!

حضرت علی علیه السَّلام: نُه چيز زشت‌ست، امّا از نه گروه زشت‌‏تر، درماندگى و ناتوانى از دولتمردان، بخل از ثروتمندان، زودخشمى از دانشمندان، حركات بچگانه از ميانسالان، جدايى حاكمان از مردم، دروغ از قاضيان، بيمارى كهنه از پزشكان، بدزبانى از زنان و سختگيرى و ستمگرى از سلاطين!

📕 دعائم الإسلام، جلد یک، صفحهٔ ۸۳