آنکه نیچه را نفهمد، فهم را چاقو زند

جایِ دریا در زمینِ بایرش پارو زند 

دستِ‌کم معتادِ خواب و، دستِ بالا مُرده‌ای

گورخوابی که به پستویِ قفس اردو زند

پیش‌فرضِ تُنگِ خالی، قوطیِ کُنسرتِ مرگ

تُور در ماهی‌سرایِ جنبل و جادو زند

بابِ دندانِ علیلِ دیده‌بانِ کورِ شک

تیر بر خورشیدِ خوشرو، ماهِ زیبارو زند

تُوله‌مغزش گِردِ قبرِ گُل بگیرد جشن تا...

_ نامبارک غُولِ ذهنش لافِ رنگ و بو زند 

جیغِ منقارِ تفنگش پیشِ چشمِ پاکِ عشق

سازمانِ قتلِ عامِ کبک یا تیهو زند

اینهمه گفتم ندانستی، نمی‌دانی چرا؟

آنکه نیچه را نفهمد، فهم را چاقو زند!

ـــــــــــــــــــــــ

سیدمحمدرضا لاهیجی

ساکوتی. هند. دهلی‌نو

ـــــــــــــــــــــــ

پ ن:

دنیا همانطور که به افکارِ حافظ، گوته، بوعلی سینا، ماری‌کوری، ملاصدرا، بتهوون، نیوتُن، و امثالهم نیازمندست سخت به اندیشهٔ نیچه نیز محتاج‌ست، اینکه فرد یا افرادی بر نظریّه، تئوری، آراء‌‌‌، وَ آثار و میراثِ فکریِ فیلسوف و هنرمند و دانشمندی از سرِ مطالعه، وَ به اعتدال و معتدل و منصف نقد کنند نه تنها بد نیست بلکه موجبِ ترقّی و انبساطِ خاطرِ علم و عالم‌ست، امّا در دهه‌ٔ اخیر جریانی خشک‌مغز و خودبرتر جو، با سناریویِ متعفنِ تفنّن، ساطوری فالش در دست گرفته و ضمنِ قلع و قمع کردنِ شخصیّتِ مفاخر، اندیشهٔ بزرگان را موردِ تمسخر، وَ تخریب و مخدوش می‌سازد تا خودخواه و احمقانه و مضحک بگوید: بله! من آنم که رستم بُوَد پهلوان...