حی علی البهشت و به  سرمستی مدام

بی تو تمام لذتمان می شود حرام

آقا همیشه پرتو لطف و جلالتان

برچهره های شب زده مان ، باد،  مستدام

هرصبح پیش از آنکه بتابد ،گمان کنم _

_ خورشید بر دوچشم شما می دهد سلام

از لابه لای درد و غم هر نگاهتان

حسی غریب می بردم روی اشکهام

حسی که حال و روز مرا پرکشیده است

از ناگزیر فکرو خیالات پوچ و خام

تا انتهای روشنی چشمه سارها

این سان غریب و بی کس و با شرم و احترام

مربع

آقا ببخش من که  یقین دارم آخرش

از این دل ِ شکسته ِ نمی گیری انتقام

زخم دل تمام زمین و زمانه را

یک جرعه ی نگاه شما داده التیام

الحق جهان به برکتتان پاک می شود

داده شده به دست شما اختیار تام

دستی بکش به آخر این شعر نیمه جان....

فصل ختام محکم ابیات ناتمام

http://sabzevar-sher.persianblog.ir/