پرنده، شبش، اشک و آه و ستـاره ست

دلــش در قفس همـنشين شراره ست

برايت نوشـــــتم دلـــــــم تنگ رود است

و تو خوب مي داني  اين استعاره ست

به دستـــت سپـــــردم دل آســــمان را

ببينــــــي عزيزم که بـــاران هماره ست

تب خاطـــراتت تنــــــم را گرفتــــــــــــــه

و اين حال و روز دلي پـ ـاره پـ ــاره ست

من و هق هق اين نفـس هاي شـرجي

که آمـار دلتنــگي ام بي شــــماره ست

کنـــار تــو بـــاران به دل سجده مي کرد

وضو کـــن بيا وقت عشقـي دوباره ست