«در هوای پیراهنت»
خوب است، شعرهای مرا گوش می کنی
از دست من، دوباره، غزل نوش می کنی
خوب است اینکه آمده ای، باز هم مرا
با لحظه های ناب، هم آغوش می کنی
چونان هوای پیرهنت، خاطر مرا
در صبحی از بهار، غزل‌پوش می کنی
انگار، کاروان بهار است می رسد
جان را، پر از ترانه‌ی چاووش می کنی
داری دو باره باغ دلم را در این فصول
در چشمهای پنجره گلپوش می کنی
آن شعله را که در دلم افتاده از فراق
در آبشار عاطفه، خاموش می کنی
گل گیسوان نقره ای ات را برای من
با هرچه آب و آینه همدوش می کنی
شادم از این که، در گذر فصل ها، مرا
از دل نه‌برده ای، نه فراموش می کنی!
تاریخ ارسال :
1404/7/11 در ساعت : 22:32:13
| تعداد مشاهده این شعر :
48
متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.