در مي زند، تق...تق... بيا، واكن، منم، غزل !

سرمي گذارد باز روي دامنم، غزل

آمد؛ مرا به سمت سبز باغ مي برد

دستش كه پيچك مي شود بر گردنم، غزل

#

وقتي كه مي آيي؛ پرم ازعشق، نازنين

سرشار اسپند و رز و آويشنم، غزل

موج تو دريا مي كند مرداب روح را

سر مي كشد حس غريبي در تنم، غزل

حسي شبيه عشق بازي، شعر و شعر و شعر

مي بارد از سر تا سر پيراهنم، غزل !

##

اما دوباره مي رود، آرام، ناگهان

آتش مياندازد ميان خرمنم، غزل

هرشب، مرا هي مي كشد، هي زنده مي كند

هر شب، چه غوغا مي كند در شيونم،‌غزل !

###

بيچاره هر چه شاعر و نفرين به هرچه شعر

بيچاره من، من از تو كي دل مي كنم، غزل؟!

تهران- پاییز 85

www.2chatr.blogfa.com