انقدر زخمه زدی تا که شکستی تارم

که شده گریه همه روزو همه شب کارم

دل دیوانه شناور شده در خون به قفس

چه کنم چاره ندارم همه دم بیمارم

دنیا

تا که بازیچه گرفته تو رو دنیا بی خیال

تو به ویرانه شدی پاک تک و تنها بی خیال 

چونکه  از روز ازل تقدیر تو همین بوده

 دل شوریده و دیوانه و رسوا بی خیال

گریه

گریه نمی کنم دیگه از این پس

گم شده روزو شب من در قفس

 این دنیا که همه برام زندونه

 من میدونم تقدیرم این بوده بس