با تشکر از استاد خوش عمل کاشانی بابت تقویم جامعی که گردآوری می فرمایند امروز 3
 خرداد مصادف با تولد شاعر و حکیم خیام است رباعی های او گنج های بینظیر خزانه ادبیات
 ایران زمین است
رباعیات خیام پرند از حقایقی که هر کس به فراخور درکش از کان آن جواهر و لعل بهره 
خواهد برد این جواهر همان آرامش درون و عدم وابستگی به دنیای دون و پیوستن به 
دوران باقی و ذات لایزال الهی می باشد:
چون عهده نمی‌شود کسی فردا را
حالی خوش کن تو اين دل شيدا را
می نوش بماهتاب اي ماه که ماه
بسيار بتابد و نيابد ما را
در این رباعی میبینیم که خیام پایان پذیری عمر را به ما طوری گوشزد می کند که عدم 
وابستگی دنیا را به ما نشان میدهد و این یعنی که ما از این دنیا نیستیم و جایی دیگر در 
انتظار ماست.
آن قصر که جمشيد در او جام گرفت

آهو بچه کرد و شير آرام گرفت

بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر 

ديدی که چگونه گور بهرام گرفت
اشاره به پایان پذیری همه و همه در این دنیای خاکی می کند و می فهماند که هرچقدر هم 
کار بدست و بزرگ باشی باید خود را برای رفتن به عالم دیگر آماده کنی
ابر آمد و باز بر سر سبزه گريست 
بی باده ارغوان نمیبايد زيست
اين سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزه خاک ما تماشاگه کيست

پيري ديدم به خانه‌ي خماري
گفتم نکني ز رفتگان اخباري
گفتا می خور که همچو ما بسياري
رفتند و خبر باز نيامد باري
و این یعنی چه بسیار ها که آمدند و چه بسیار ها که رفتند ، واقعا کجایند میلیاردها آدم که
 متولد شدند و چه برو بیا هایی برای خود داشتند ولی امروز حتی اسکلتشان نیز در خاک
 پوسیده است.