تار مویی   کنٌج چنگ   آویخته

خونی از چنگ   پلنگ   آویخته

دل گرفتار  غم دلدادگي...

جان   سر تیغ   خدنگ   آویخته

عقل در گیر است و در کار نبرد

بیرق   دل را به جنگ   آویخته

باز هجران شد   بهار   عاشقی

 اشکی از چشمان سنگ آویخته

وای از عشقی که  شد بی دست و پا

دستم  از پاهای   لنگ   آویخته