کبوتر در باد

به انگیزه درگذشت جانسوز فرزند دلبند دوست و پسر عموی عزیزم علی آقای معارف در نوجوانی،

 تقدیم به ایشان وخانواده محترمشان .

روزگاری که درد می بخشند ، تو بفکــــــــــــــــر دوای من هستی

ای کــَــــــــــــــبوتر که می روی در باد ، غربت آشنای من هستی

بعد ازین چارده بهارستان ، این زمستان چه سرد و بی روح است !!!

باورم مُنجـَـــــــــــــــــــمد تر از یخ شد ، گوییا در عزای من هستی

آه ازین عــُــــــــــــــــــــمرهای بیهوده ، آه ازین روزهای فرسوده

آه ازین فکــــــــــــــرهای مستعمل ، نور چشمم تو جای من هستی

بارش ابر و چشم من با هم ، نا شکـــــــــــــــــــــــیبی آب در یاهم

دل فریبی آسمانها کم ، عـُــــــــــــــــــــــمده غـُـصه های من هستی

چمن و دشت بی تو غمگین است ، بی تو شکـّرچگونه شیرین است

در نبود ِتو سهم من این است ، گــــــــــریه ی های های من هستی

آسمانی ترین فرشـــــــــــــــــــته خاک ، ای سراپا ترانه و پژواک

سینه ام ســـــــــــوخت زین تشابه پاک ، انعکاس صدای من هستی

بی زبان غرق ِگفتـــــــــــــــــــــگو بودم ، شاهد مرگ آرزو بودم

چشم بسته به جستجـــــــــــــــــــو بودم ، دیدم آنجا ندای من هستی

گوهر اشکِ آشنا و غــــــــــــــریب ، شد مرا در نبودن تو نصیب

می سپارم تو را به رّبِ شکـــــــــیب ، جنت دل گشای من هستی

مصطفی معارف 12/2/1391 کرج