دو چتر ساده و عاشق، دو دست پاك و نجیب

دو چتر سایه ی هم را، همیشه در تعقیب !

دو چتر آبی و قرمز، چهار چشم قشنگ

و دستهای موازی، و شانه های اریب

به رغم حادثه های كمین نشسته به راه

و جاده های همیشه پر از فراز و نشیب

چقدر شانه به شانه، به پای هم رفتند

به روی جاده، دو عاشق، دو دل، دو نیمه ی سیب

**

...و آسمان حسود، آسمان بغض آلود

و آسمان دو دستش همیشه در تخریب

تمام بغض خودش را به چترها كوبید

سكوت جاده عقب رفت، با صدای مهیب !

غروب دهكده از عمق فاجعه، پر شد

و عشق،مثل همیشه، كشیده شد به صلیب

كنار جاده دو عاشق، دو دست خون آلود

دوچتر صاعقه خورده، شكسته، خیس، غریب...! 

پاییز83-تهران