توبه کردم   که    ننوشم    می     و     مستی نکنم

حق پرستی        کنم   و           باده  پرستی نکنم

دیده  پوشیده ام    از   روی    تو یعنی   که     دگر

هوس     منظره   بر  دل      چو     نشستی   نکنم

نیستی    تا     که     ببینی      به  تمنای    حضور

لحظه ای   نیست    که  ننشینم و   مستی    نکنم

به  جهان   خشک   شود   نخل    مراد  من   اگر

لب    تر   از    باده ی     گلبوی  الستی     نکنم

دولت    صلح     غنیمت  شمر   امروز  که  من

آشتی    با  تو    دلم   را   چو   شکستی    نکنم

نیست   در    او    شده ام   از  مدد  دولت عشق

پاره   دیگر     ز  چه  رو  جامه ی هستی  نکنم؟

تا   شدم    گوشه نشین     حرم  حضرت   دوست

«خوش عمل» هیچ  دگر    میل  به پستی   نکنم.