همه محکوم سکوت...
اشتیاقم را به تاراج بردند...
خسته از چادر زربفت خیال..
وصبور نیستم از حوصله ی ساعتها...!
ثانیه مرگ تن سلول است..
وزمان جامه ی نو می خواهد..
فرصتم را به غنیمت بردند.
مدینه ولی زاده جوشقان