رفــت ســال کـــهنه آمــــد سال نو با دنگ و فنگ
هست بلــبل ازوصال گــــل چه سرمســـت و ملنگ
رسم باشد مـــــردمـــان در جشـــــن نوروزی کنند
سفـــره ای ازهفــــت سیـــــن آماده امّا هفت رنگ
هفت سینــــی چیـــــده ام در سفـــره ی دل بهر تو
هســــت امّـــــیدم پسنـــــدت افتــــد و باشـد قشنگ
سِطــوت و سَعد وسـِــداد وسِلم و سُکر و سَرمدی
آخر الأمــر این که سرکوبی تو دشمن را به سنگ
هفــت ســــین دیگـــــر از مـــــا دور باشـــد تا أبد
چون کــه دارد با من و توهریکی زین هفت جنگ
سوزوسـوگ وسرنگونی ؛ سینه ریشی ؛ سر گمی
ســـیرت بد از وجـــــود واز رگ مـــا هــم سرنگ
هان نمی پرسی « قمر» سرمســت میرقصد چرا ؟
در فلک ناهیـــد چون در ساز عشق انداخت چنگ
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
نغمه سر داده است بلبل با چه شور وحال نو
مقــــدم گل هســـــت چون خود آیتی از فال نو
آب حیـــوان نوشـــــد از شهــد لبانت جان من
ای کــه از عشــق تـو در آورده ام من بال نو
هســت کامـم تشنه ی یک جرعه از شهد لبت
قلــب من آکنــــده با عشـــق تـــــو از آمال نو
یکّـــــه تـــــازی می کنی در دلـربائی بی خیال
اسب امـــــید تو دارد یـــــــــال نو, کـوپـال نو
دست تو پُـر باشد ار درّ و گهر همچون صدف
پــای تـو آراستــــه با سیمـــــگون خلخال نو
عهد خود بــا من شکستی هرگز از یادم نرفت
تا چــه پیــــش آید مــــرا از روزگار اقبال نو
شاد باشی لحظـه لحظـــه , مست باشی آن آن
خــُـرّم و فرخنـده بر تو روز و ماه و سال نو
قامتـت را خــــم نبینــــم از غــــم و اندوه دهر
خاطــــرت آشفتـــــه نبـــــود از پــی احوال نو
مــاه من امروز اگـ‌‌ــر بــــــودی عروس ایل ما
ایـــــل ما بـــر خویــش می بالید از این آل نو
نازنـیـــــنا مهلــــتی هـــــرگز نـــــدادی تا کنم
جان نثار عشــوه هــــای نابت از امهـــــال نو