کنون    گویم    صریح   و      پوست   کنده

خوشم  می آید   از     شعر   تو         بنده

روان  و  روشن  و   شیرین     و      ساده

به   مردم     می رساند               استفاده

تو  شعرت مثل  «حالت»  یا «جلی» نیست

برایت    پیش     آنها      صندلی   نیست

و  حالا   نیز     می ترسم         بچایی

اگر   گویم      چو        ایرج  میرزایی

تو  را  اشعار  چون  قند  و  عسل   باد

شبیه     شعرهای      خوش عمل   باد

خود   تو    صاحب  سبک و     سیاقی

نه  کوتاهی  نه  باریکی    نه     چاقی

برای  خود   زبانی     خاص       داری

نشان   از  حضرت   « عباس »   داری

به   دیوانها   تو  را  اشعار     نیکوست

ولی     اشعار   من   تخمی شد ایدوست !

تو   هم  در طنز و  هم   جد    اوستادی

به  من    با    شعرهایت    حال   دادی

هنوز  ایدوست   باشد   اول      عشق

در  این  میدان   تو  هم  هستی یل عشق

اگرچه   زندگی   مانند      باد      است

ولیکن   باز  هم   فرصت  زیاد    است

به  شعرت  هر  که   باشد      بی   علاقه

بکوبم   بر   ملاجش          با      ملاقه

غلط  شد   قافیه      خواهی       نخواهی

ارادتمند  :           عمران       صلاحی  .