عاطفه­ی صبحي و

لبخند عشق

و رمز گشايش بال فرشتگان،

نام بلند توست

و علم و عقل

باران اقرأ است كه مي­بارد

و نور

ردّ گام براق توست

در معراج تا هميشه

از مكّه تا مدينه

و تا سدره­ی آخرين

و هنوز روزان­شبان

چونان چكاوكان در بال­هاشان

خاطره­ی گرمي تو را

حفظ كرده­اند.

آن شب كه آن درخت آخرين

با نگاه مهربانت

شكوفه بست.

خوشا به كلماتي

كه از لبان تو مي­تراوند

كه نگاه واژگان به سعادت

مي­رسند.

آه! اي بزرگ!

دنيا جغرافيانمي­شناسد

دل­ها بي­مرزند

و جهان گويا گويی­ست

در دستان تو كه دست مهربانت را

بر سر هر پنج اقيانوس كشيده­ای

و دلواپس هميشه‌ی انساني...