ااگر عالم و آدم هم گذارندم به تنهایی/

نباشد بر لبم شکوه که در هر دم تو با مایی/

نخوانم جز برای تو، ندانم جز به نام تو /

که در این عالم فانی، تویی آن عشق رویایی/

از آن روز ازل تاحال  ایا محبوب بی همتا/

کنارم بودی و دانم که تو آن یار فردایی/

دل آرامم ، و دلدارم ، تو بی تشبیه بیدارم/

نیاید هرگز آن روزی گذاریمان به تنهایی/

تو ای زیبا ترین زیبا و ای معشوق عاشق کش/

که خود گفتی که هستی دیه ی دلهای شیدایی/

جفا هرگز، وفا پیشه ، نکردی با کسی تا حال/

غفوری و رحیمی تو، خدای کوه و دریایی/

کنم قربانی و هدیه، به پای مکتب عشقت(عشق زیبایت)/

امیدم هست شعرم را قبول حق بفرمایی...