عشق را بر قلب خاکی ها فزود

عشق نه ، خوش عنصری جان زا فزود

تا نیابد راه نومیدی به دل

بر سیه روزی ما رویا فزود

آدمی را همدمی لازم چو بود

آب و گل در هم زد و حوا فزود

عشق دانی کی ز ره شد منحرف

آن دمی که دل بر آن دنیا فزود

کشت ما را دارویی یا للعجب

عاقبت سرکنگبین صفرا فزود !