دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

بسوزید بسوزید

قانون است که همه بسوزند ولی جایی نوشته نشده تا بعدا مدرک دست ملتی که عصیان خواهند کرد نیفتد.بله عصیان خواهند کرد.بلاخره که چه؟ تا ابد که نمیشود رود راخشکاند،دریاچه را خشکاند.کوه را صادر کرد.خاک رافروخت.اب راهدیه داد.خون راتوی شیشه کرد.زالو را نشاند بالای مجلس،خائن را تحسین کرد.نه نمیشود.سوختن بله میشود،ولی اینطوری نه نمیشود.بلاخره این نسل ،نسل قبلی،یا بعدی باید بپا خیزند.باید یک ردپایی از ما در تاریخ بماند.نمی شودکه فقط دود آه ما بماند.بوی سوختن مان.بوی ته گرفتن مان.بوی گندیدن مان.تعجب نکنید.واقعیت است.من باچشمهای خودم مردمی را می بینم که کنج خانه های نیمه ویرانه به کوچ اجباری افغانیها هم حتی حسادت می کنند.چون در کنج ان ویرانه ها پوسیده اند.گندیده اند.کپک زده اند.ویک عمر انتظار جانشان رابه لب رسانده،اما خبری نشده.صبر کوچ کرده.امید مرده.گوشت ومرغ وماهی وشادی وخنده و سلامتی وامنیت ازخانه رفته اند.ولی انها هنوز انجا در کنج اندوه باید بنشینند وبسوزند.چون راه وچاره ی دیگری برایمان باقی نگذاشته اند.چون نزدیک نیم قرن کافور اصل اخوند نشان به مغزهای مردم تزریق کرده اند تاکسی از جایش جنب نخورد.تاهمه لال باشند.کور باشند.کر باشند.تا همه سر گرم سوختن باشند.اقلا همسایه ی افغانی را به زور روانه کردند ورفت.شاید انجا بهتر شد.شاید بدتر شد.اما حرکت اب را از لجن شدن نجات می دهد.ماهی در تنگ فقط زنده است.زندگی کجاست تا ماهی بکند.نیم وجب کجا دریای بی کران کجا.ماهی مجبوراست بی حافظه باشد.بی حافظه بشود.تا مثلا زنده بماند.ماهم داریم بی حافظه می شویم.بی حافظه ی مان کردند.تا اب را برف را،رود را،چشمه را،دریاچه را،فراموش کنیم وبسوزیم.قشنگ بسوزیم.باب میل انها.انها امر کردند جلز ولز نکنید.دود نکنید.شعله ها مشخص نباشند،ولی بسوزید ای ملت قهرمان.با شعور،با همت.با غیرت.با شرف.با ...با...با...با...ما فکر کردیم دارند ازما تعریف می کنند چون تعریفی هم بودیم.امانه،این کلمات هیزم اتش همیشه روشن زیر ملت بودند.اتشی که هیچ کسی را به جز ملت نمی سوزاند،اتش هوشمند فوق پیشرفته.حتی وقتی جنگ شد هم فقط ملت سوختند.حتی یک موزیکی هم پخش می کردند که علنی میگفت : بسوزید،بسوزید،بله، ما کتبی که نه شفاهی داریم می سوزیم وحضرات حض می کنندازسوختن ما.می چاپند ،انبار می کنند ودر ان ور اب حسابهای نو باز میکنند. گاهی احسنتی هم حواله ی سوزندگان همیشه در صحنه می کنند.ما دسته جمعی می سوزیم ولی از لج به کبریت به فندک به نفت رای میدهیم تا بیشتر بسوزانندمان، فقط نباید دودمان بسوزد وگرنه ملت که مهم نیست.اینقدر بسوزد تا جانش در بیاید.

---

---

   تاریخ ارسال  :   1404/5/28 در ساعت : 1:24:54   |  تعداد مشاهده این شعر :  35

---

---