دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

مثنوی سوره ی واقعه

وقوعی‌ست آن روزِ پر وهم و خشم
بلرزد زمین، کوه گردد چو پشم

نه انکار ماند، نه انکارگر
که حق برکَند پرده از رازِ سر

جهان را تکانی‌ست سخت و غریب
که افکنده گردد همه رنگ و ریب

سه دسته اند مردم به یوم الحساب
که هر یک ببینند عدل و عتاب

یکی از یمین‌ و  روان در خروش
که نوشش دهند از طهورانِ نوش

ز گلزار لطف‌اند و آسوده‌جان
به شادی مقیم‌اند در بوستان

نه خشم است و درد و نه بیم و نه غم
فقط رحمت است و نسیمِ کرم

پیاله به دست اند از لطف ربّ
نه مستی بیارد ، نه افتد عطب

شراب طهور است و حوری لطیف
بهشتی سرشتند و پاک و عفیف

جوانان ز جان، خدمت ایشان کنند
ز رضوانِ حق، سفره ها گسترند

چو لؤلؤ، برون از صدف ها روان
در آرامش‌اند و صفایِ جنان

دگر، از شِمال‌اند، گم‌کرده راه
که بنشسته در آتش و زخم و آه

غذاشان شرابی‌ست جوشان و تلخ
که در کام، افعی و فوجِ ملخ

چنان اشترانِ هلاک از حمیم
بنوشند بی‌وقفه، آتش ز بیم

نه سیراب گردند و نه رامشند
بنوشند، آبی که آتش کِشند

نه سایه، نه آسودگی در بَرَش
که رقصان شود شعله، دورِ سرش

به دنیا زِ حد، پیش تر  رفته‌اند
به کفر و فساد و ستم خنده‌اند

که گفتند روز حسابی نبود
که این بود کردارشان، بی‌حدود

بوَد سومین دسته ، سبقت‌گران
که بردند گوی از همه ره‌روان

گزیده ز هر نسل، پاک از گناه
به درگاه حق خاص و نزدیک‌راه

در آن باغ‌ها جاودان‌اند و شاد
که نعمت ز رحمان بر ایشان نهاد

چو بر تختِ یاقوت، روشن‌نگر
نگاهی پُر از نور و دل  پُر سَمر

که شب با حدیث رضای خدا
سَمَرها کند در سکوتِ صفا

نگه کن به آن دانه‌ی رُسته‌بر
که از قطره جان یافت در خاکِ تر

تو خود کاشتی آن، ولی جان نداد
خدا بود کز قطره بستان گشاد

نگه کن به آتش، به چوبی خموش
که آتش ز فرمانِ حق شد خروش

نه از توست قدرت، نه از ماست نور
که معجز بود آن‌چه دادش ظهور

چو جانت رسد تا گلو، بی‌خبر
نه طب سود دارد، نه افسون و زر

چرا جان نگیرد دگر سوی تن؟
اگر راست‌گویید، گویید، من؟

که ما بر شما حاضر و بی‌نقاب
ولیکن نبینید در اضطراب

اگر از مُقرّب شدی بر یقین
جزا هست، بستان و رضوان و دین

اگر از یمین و ره‌ِ توشه‌دار
درود است و امن و صفای بهار

و گر باشی اهل شِمال و شرر
به دوزخ در آیی، به نار و خطر

که این است گفتار حق، بی‌زوال
نه افسانه،  وهم و، نه خواب و خیال


فَلَا أُقسِمُ بِالنجومِ نهان
که این حرف، وحی‌ست از آن مهربان


✍🏻 زهرا عبدی " دیبا "

*عطب= هلاکت و نابودی
* سَمَر= گفتگوی دلنشین شبانه ی اهل بهشت

---

---

   تاریخ ارسال  :   1404/4/30 در ساعت : 14:38:21   |  تعداد مشاهده این شعر :  28

---

---