تنیدی پیله ها را دور تا دور               به مانند صدف اندر کفش در

بدون آنکه بینم لحظه ای نور             بگشتم مدتی از این جهان دور

نه دیدم روز ها رخشنده خورت        نه من دیدم به شب آن نورماهت

بیامد ناگهان "الله اکبر"                    ز گلبانگ اذان "الله اکبر"

به ناگه عقل ها از هم  رمیده          قلوب اندر وصال تو تپیده

ندا آمد که برخیز ای مسلمان         "به سوی رستگاری رو تو الان"

که درها باز از هر وقت دیگر             به جز این هم نباشد راه دیگر

بیا تا بندگی از سر بگیریم              که دست خود به دست او بگیریم

بیا تا پر کشیم پروانه گردیم           که از هر دیگری بیگانه گردیم

بگشتم عاشق و پیله جدا شد       دل من همچو پروانه رها شد

دو بالم را گشودم پر زدم باز           دوباره بندگی کردم سر آغاز