در شعر های تمام شاعران

واژه ای است

که هر شاعری را  به دنیا می آورد

رند حافظ را

عشق سعدی را

سماع مولانا را

*

اما قدم زدن تو سبک تازه ای است  در خیابان های تهران

که نه تنها فقط مرا شاعر می کند

بلکه تمام شاعران دست از شعر میکشند

تا تو را تماشا کنند 

***

Дар шеърҳои тамоми шоирон

вожаест

ки ҳар шоириро ба дунё меоварад

ринд Ҳофизро

ишқСаъдиро

самоъ Мавлоноро

*

Аммо қадам задани ту сабки тозаест дар хиёбонҳои Теҳрон,

ки на тонҳо фақат маро шоир мекунад

балки тамоми шоирон даст аз шеър мекашанд

то туро тамошо кунанд...