الا یا ایهاالساقی بده شرب سماواتی
که از می خانه ها سازم برای روحِ جناتی

نبود عاشق که مشکل داشت جام شوکران در دست
به جای می چه خون افتاد از دست خراباتی

جرس فریادها کرده است دل بندید از دنیا
که دنیا عیش را از من ربوده هست درکانی

به پیرِ می خوران گویید از من ظلم گرداند
در این راهی که افتادم ندانستم حکایاتی

نه سالک بودم و مرشد نه استاد و نه خود عاشق
عبادت جذب دل بنمود این است عزِّ ساداتی

شب تاریک را گشتم حیاتی گیرم از ظلمت
ولی را این چنین دیدم به دست ساز و چه اصواتی

به دورش انجمن دارد ز گل ها جویِ می در پیش
به زیر لب سرودی خوش سرودی همچو بایاتی

چو بشنیدم دلم لبریز گشت از صوت قرآنی
بگفتم عاشق دانا مرا ده لحن آیاتی

ولی اله بایبوردی