دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

*تودیع ((با یاد استاد دکتر سیدحسن حسینی اعلی الله مقامه)

در مـــرور خاطــــــرات ابـــری ام دیشب
دیدمش بــــــا آن نــگاه از عطش ســرشار
ساکت و مغموم ، بــــــــی لبخند مصنوعی
آدمــی عادی ، حقیقت گـــــــونه ای بیـــدار

***
بی که پرسد:حال و احوالت؟بخوان شعری
دســـــت بـــالا بــــــرد ، یعنی دوستت دارم
بیست سال پیش در بحثی نه چندان خوش
بـــا صــــــــراحت گفت: از تزویر بیـــزارم

***
گفت: دوران گر که بگذارد... ،که نگذارد
می توان از دور هم یـــار منــــاسب بـــود
بــــــی که بنشینیم و برخیزیم و نشنـــاسیم
می توان یک جان شیدا در دو قالب بود

***
گفت: با هم مهربان ، اما جدا از هــــــم
می توانیم از خدا ســـرشـــارتـر باشیـــم
با هم امّا ...آبمان یک جو نخواهدرفت
از دروغین دوستی ها برحـــــذر باشیم

***
گر چه رنجیدم ، ولی یک روز فهمیــدم
راستی را راست آن بسیاردان می گفت
من زبان بازی فــــراوان می پسندیدم
اوبه من درس محبّت بی زبان می گفت

***
نامه اش را بعد چندین سال باز امشب
بی که بشناسم ، مروری تازه خواهم کرد
دور از چشم همه -حتی خودم- تا صبــح
گریه بی اندازه ، بی اندازه خواهــم کرد...
***
بر فراز دستها این کیست؟آی این کیست؟
یک نفر می پرسد از یاران: کجـــا بودی؟
گرم می پرسم:که مرده؟...سرد می گوید :
آن که با او آشنــــــا ... نـــا آشنــــــــا بودی
***
دل بــــه یـــــــــــاد مهربانی های پنهانش
در فشار ، امّا دریــــغ از آشکارا اشک
کاروانی مهربـــانی می رود در خــــــاک
بهر تودیعش برون بگذار پــــا را اشک

***
اشکها باور نمی دارند ، همچون مـــن
رفتنش را، بی که گوید: هان!خـــداحافظ
بغض واری در گلو ، مبهوت می گویم :
مهربان من! برادر جان! خـــــــداحافظ.

---

---

   تاریخ ارسال  :   1398/6/30 در ساعت : 16:3:53   |  تعداد مشاهده این شعر :  198

---

---