دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

غزل

غزل

بنگر ستمگرا چند، بر خیل بی هشانت
در بند کرده جمعی،آن موی چون عنانت

هان لعبت دل آرا،ای ماهِ سیم سیما
تیری نشسته تا پر، در قلب عاشقانت

دوشم ز مستی می، در خواب رفته بودم
آمد به خواب بازم، نقشی ز گیسوانت

جَستم که گر برآید، چنگی زنم به مویت
هوشم ببرد از سر، گیسوی گل فشانت

هوشم ز سر چو می رفت، نِشتَر زدی ز مژگان
زآن پس ز ره رسید آن ، ابروی خون چکانت

گه ابروات کمان وگاهی چو تیغ تیزی
بیچاره سینه ی ما، بود آن میان نشانت

چون صید بی دفاعی، در چَنگُل عقابی
افتاده بودم ای وای، در طبع خون چشانت

یا رب مباد هرگز، کافر به دست خونخوار
این خط و این نشانه، آن لعل دلستانت

---

---

   تاریخ ارسال  :   1398/5/27 در ساعت : 18:34:32   |  تعداد مشاهده این شعر :  168

---

---