یلدا

"هزار افسانه" می گوید مُغِ پیر

پرستشگاهِ ناهیدست روشن

سَهی سَروان به گِردِ آتشِ فَرمند

- اگرچه این هزاران شب به خوابِ خود نمی بیند ؛

همانا مهر می آید . 

بتارانید خواب از چَشم

سرابِ شب بُوَد آبستنِ سرچشمه ی مهرآب .

گروهی خواب ، گروهی خسته و بی تاب

گروهی نیز بیدارند

- سرابِ خواب را آب نَبوَد

به بیداران بپیوندید ای یاران

همه خوابند ، گروه اندکی بیدار

بلی ،

 گویا تنی چندند هشیار

مِهین بانگی برآمد آسمان کوب

- همانا مهر ، اینک مهر

همانا روشنی افزای پاینده

همانا مهر

مانا مهر ، اهورا مهر. . .

هلا مردم ، بر آمد مهر ، مهر آمد

هلا مردم ، بر آمد مهر ،

 مهر آمد .

جهان در روشنی تن شست .

یلدایی2

یلدای سپید می بارد...

هر چشمه و برکه از سیاهی

ماننده ی غار  مانده در برف.

یلدای سپید می بارد

بر برکه و چشمه های تاریک.

خورشید؛

 برآی،

 از سیا چال.

یلدایی3

آدمکِ شب یلدا

با شکلکی ز هندوانه  و با خنده ی انار

با چشم های روشن و

فانوس ِ انتظار

چشم انتظار ِ رویش ِ خورشید مانده است

در سایه سار ِ سرو ِ کهن

در برف جاودان.

یلدایی 4

یلدا شب قدر شاهنامه ست

یلدا شب حافظ و تفال

بر خوان انار  و هندوانه ست

ای  سرو  بلند شام یلدا

در محفل پیرهای برنا

خورشید کی از تو تابد آیا؟

گفتگوی2

- : راهی به آسمان نیست

زین شاخه های همسان

آزادی آسان نیست

ای کاش آزادی آسان بود

آزادی تو ای کاش

آزادی کُل ِ مرغکان بود

مهدی فرزه (میم  . مژده رسان)