سلام بر جناب پور افشار.
در بیت دوم به لحاظ بیانی تصویر شاعرانه ی خوبی شکل گرفته است.
اما پرداخت زبانی اندکی ضعیف است.
شاعر به ضرورت وزن و قاقیه از صورت طبیعی و روان "تهدید او "گذر کرده است و به پرداخت ضعیف از او تهدید پناه آورده است.
به نظر حقیر از نظر معنا نردبان و زحمت بالا رفتن را نمی توان در یک ترازو نهاد و گفت بیهوده است.نردبان وسیله و ابزار حرکت است اما تلاش متوجه جوهره و تلاش درمسیر طریقت است.
نردیان شریعت است و زحمت تصعید طریقت و این دو را نمی توان در معرض یک قضاوت کلی قرار داد
ای آسمان، دریا، زمین! با سوگلی هاتان
باور کنید از یار من تقلید بیهوده ست
این بیت از ابیات خوب این شعر است و برداشت های چند گانه ای می شود از آن کرد.
بیت پایانی را من این گونه دریافتم
که جز بدون او رفتن مابقی تهدید ها از جمله مرگ برای من بیهوده و بی اثر است.
با این وجود بیت از به گردنه انداختن معنا خالی نیست.