دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

در حاشیه‌ی خلقت

من کیستم؟ یک زن که دنیا را نفهمیده
در خشمِ توفان، عمقِ دریا را نفهمیده

نقش زن از روزِ ازل، روی زمین بوده ست
اما جهان انگار، معنا را نفهمیده

زن بود و عشق، آغازِ خلقت بود و زیبایی
اینجا بشر ، حتی زلیخا را نفهمیده

از خونِ دل‌ها مان فقط یک داغ شد دنیا
اسرارِ ما،  رازِ اهورا را ، نفهمیده

هر دیده‌ای زن را نبیند، کورِ مادرزاد؛
از عمقِ جانش، نورِ تقوا را نفهمیده

دل بارها می‌سوزد، اما شعله‌ور مانده
دستِ کسی، نورِ مسیحا را نفهمیده

زن در سکوتش کوه وحی است، آستانش نور،
بغض و جهالت، طورِ سینا را نفهمیده

آیینه‌ها لبریزِ تکرارند و او چشمش؛
در خویش، جز تردیدِ آیا را نفهمیده

از درد گفتم، خنده آوردند بر لب‌ها
این خاک، بغض نسلِ حوّا را نفهمیده

شب با تمامِ وسعتِ خود در دلم افتاد
اما کسی تعبیرِ رؤیا را نفهمیده

دل‌گویه‌هایم را به باران گفته بودم، لیک؛
باران چرا «تصمیمِ کبری» را نفهمیده ؟

حتی قلم وقتی زنانه می‌نویسد؛ شک...!
یعنی قلم، امضایِ «ایما» را نفهمیده

از من فقط یک شعرِ ساکت ماند و تقویمی
آری!  زمانه حرفِ #دیبا را نفهمیده...


✍🏻زهرا عبدی  "دیبا "

---

---

   تاریخ ارسال  :   1404/4/30 در ساعت : 14:44:28   |  تعداد مشاهده این شعر :  2

---

---