دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

مثنوی آیة الکرسی

به نام خدا، آن خدای بلند
که جان است و جان‌بخش و پاینده‌مند
خداوند "حیّ" است و "قیّوم" و پاک
نه خواب آردش خم، نه سستی، نه خاک
زمین و زمان در کف قدرتش
فلک خم به فرمانگه حضرتش
زمین و سماوات، او راست راست
جهان جمله در سایه‌سار خداست
نه تختی به غیرش سزاوار تاج
نه نامی به جز او بماند سراج
که را زهره باشد به درگاه او؟
شفاعت کند جز به اِذنِ نِکو؟
شفاعت به فرمانِ او شد روا
نه هر دل تواند، نه هر ادّعا!
بداند نهانِ دل و آشکار
چه پیش و چه پس، جمله در اختیار
که پیش و پس بندگانش بدید
ز تقدیرشان پیش‌تر آفرید
نباشد کسی را به علمش رهی
مگر آن‌که خواهد، دهد آگهی
به چیزی ز علمش ندانند راز
مگر آن‌که خود بخشد از فیضِ ناز
نه رنجی برد زین نگهبانی‌اش
که والا و والاست کیوانی‌اش
خدا را ببین در شکوه و جلال
بماند جهان‌آفرین بی‌زوال
جهان آفرین است ، ربِّ حکیم
که باشد «عَلِيٌّ» و او «اَلْعَظِيم»
به آیین او زور و اکراه نیست
ره حق پذیرنده، گمراه نیست
به دین نیست اکراه، این است راه
که روشن شود مرز حق از تباه
نمایان شده راه حق از ضلال
چو خورشید تابد، نمانَد خیال
پس آن کو به طاغوت کافر شود
و با نور ایمان، شناور شود
به ریسمان حق چون درآویخت دل
شود پاره زنجیرِ  وَهمِ مُذِلّ
چنان چنگ بر رشته‌ی محکم است
که پیوند با حق، از آن اعظم است
و الحقّ  "سمیع" است و داناست او
به دل‌ها خبیر و هویداست او
نه تنها رفیق است، باشد پناه
خدا یار مومن، چراغی به راه
رهاند ز ظلمت به سوی الست
به نَفْسِ رحیمش همه چیز، هست
ندارد چو انسان، هوی و هوس
که پاک است و پیراسته چون نفَس
نه او را فراموشی آید به کار
نه وهمی بگیرد دلش در گذار
اگر دل ببازد به نورش سری
رهی یابد از دوزخِ داوری
خدا یاوری بر دل اهل نور
رها می‌کند خلق از چاه و گور
که جز ذات او رهبری نیست، کیست؟
به غیر از خداوند، هادی نزیست
به نورش دل اهل ایمان منیر
به عدلش جهان جملگی در مسیر
ز ظلمت برآرد دلِ روشنان
به نور سعادت دهد جانِ جان
ز تاریکی جهل، نوری گشود
به باغ حضورش، سروری نمود
ولی آن گروهی که کفر آورند
و آنان که با نور حق دشمن‌اند
ولایش به طاغوت باشد تمام
که برد از دل و دیده‌شان نور و نام
ز نور آمده، لیک برگشته‌اند
به شب‌های وهمی درافتاده‌اند
به دوزخ روند آن گروه ستم
بسوزند در شعله تا روز دمّ
همیشه در آن آتشِ بی‌زوال
بمانند دور از بهشت و وصال
بسوزند در شعله‌ی جاودان
نه راهی به رحمت، نه رخصت، نه جان
أُولئِکَ أصحابُ نارِ العذاب!
نه آرام یابند، نه استجــاب...


✍🏻 زهرا عبدی  "دیبا"

---

---

   تاریخ ارسال  :   1404/4/30 در ساعت : 14:48:32   |  تعداد مشاهده این شعر :  2

---

---