اينجا چقدر حادثه می جوشد از زمین

رؤيايِ تا هميشه هراسانِ باورم                  
اي كشتيِ شكسته ی در خون شناورم

ای قامت بلند حقیقت، غرور من                
ای لاله های خم شده، گلهای پرپرم

اينجا چقدر حادثه می جوشد از زمین      
هفتاد و چند آینه دارم برابرم

گاهي كه نام سرخِ تو را داد مي زنم         
از هر کسی به غربت تو آشنا ترم!

□   □

فریاد تو صدای علی بود در افق                
قرآنِ رویِ نیزه تو بودی،  برادرم!

من وارثِ تمام بلایای عالمم                     
من خواهری که داغِ تو پوشانده پیکرم..

□   □

وقتی که من اسیرِ همان روزِ آخرم

تو تشنه ی پريدن و پروازِ ديگري،            
من تشنه ی عدالت و حقِّ برابرم!

     پوریا شیرانی