آهسته بگوشم سخنی پیر مغان گفت
درد دل خود را بر هرکس نتوان گفت
 
پرهیز کن از صحبت نااهل که نا اهل
آنرا که نهفت از تو به غیر توعیان گفت
 
مگشای به پیش همه کس سفره دل را
نتوان که به پیش همگان سر نهان گفت
 
این سفره سزاوار کسی است که با عشق
 جان ازتوکه بشنید به قربان تو جان گفت
 
آن هرزه دهان راز مرا بی کم و بی کاست
چون باد به هر کوی و گذر نعره زنان گفت
 
با من به زبان نگه آهنگ سخن کن
بس راز جگرسوز که نتوان به زبان گفت
 
صد پرسش بی پاسخ اگر بود دلم را
پاسخ همه را با گذر خویش زمان گفت
 
رازی که بهاران  نتوانست بگوید
باخش خش یک برگ بمن بادخزان گفت
 
تا زنده ام ای دوست به فریاد دلم رس
زان پیش که گویند فلان ترک جهان گفت
 
علی شهودی بستان آباد
تبریز _18 مهر 1397