از بلندای گریه ، سرو ، خمید

اسبِ گم کرده ره ، چو ماه ِ خونین را

سوی انبوه ِ دشمنان ؛ بکشید

با بانگ ِ طبل ؛ مپوشان صدای حسین

آید صدای قرآن ، ازنیزه ها ، هنوز

بگذار تا بگریند ؛ مردم برای حسین

کوش تا گریه ی تو گریه ی بن سعد نباشد

از شمس ولایت بطلب نور هدایت

تا سیف تو از خون علی گریه گر بعد نباشد

لعنت بر یزید:

یزید ِ تشنه تر از اهل کربلا ؛ دیگر

بنوش آتش چرکاب و تشنه تر از پیش

برآر بانگ؛ ز ژرفای روده پاره ها و جگر

مهدی فرزه