مژده چون می‌وَزد از جانب فردوس برین
در بهاران نَفس ِ قُدسِ ملائک به زمین
جامه‌ی ِ سبزه کُند بر بدن گُلشن و باغ
نقشه‌یِ اطلسی و لاله به تن ، فروردین
می‌نگارد قلمِ مهر ، به دامانِ بهار
می‌کِشد سوسن و پُر می‌کُندش از نسرین
کودک غنچه نشانَد به دل ِ مادرِ برگ
به سَرِ شاخه شکوفا کند از گُل ، تزیین
هُدهُدِ خوش خبر از عشق نهد شانه به سر
در چمن می‌شود از طرْفِ هزاران تحسین
طُرقه در دشت کُند هِلهِله ، قُمری به چمن
از مِیِ تازه شود عارضِ سُنبل ، رنگین
مَرمرِ ابر ز جان چون بدمد نَفخه‌یِ صور
بلبلان شور نمایند و نگاران شیرین
سبزه و یاسمن و ماهی و حوضَتْ ، پُرْ آب
جشن نوروز کند جامِ وجودتْ ، زرّین
"نو بهار است در آن کوش که خوشدل باشی"
عسل خواجه به شعرِ ترِ ِ «ایمان» ، تضمین
تاریخ ارسال :
1396/12/28 در ساعت : 0:32:22
| تعداد مشاهده این شعر :
590
متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.