شرح دلدادگی

بشنو ای سنگ که آن یار توانم همه برد
بشنو ای باد که آرامش جانم همه برد

آن سیه چشم که می‌داد مرا شهد و شِکر
رفت و دنبال خودش قند روانم همه برد

او که روزی سرِ سجّاده مرا کرد اسیر
مُهر و سجّاده و تسبیح و اذانم همه برد

رهزنِ گردنه چون دامنم آورد به چنگ
ساربان و رمه و اسب و شبانم همه برد

مهر تابنده که می‌داد مرا رنگِ کمان
رفت و از قامتِ جان رنگِ کمانم همه برد

در بهاران طرب از تازگی گلشن و باغ
عشق و دلدادگی از فصلِ خزانم همه برد

مشتری چهره بر افروخت به اقبال نکو
رونق و گرمی بازار جهانم همه برد

گرچه بفْروخت دلِ خون‌شده ارزان و برفت
به تطاول ثمر از عُمرِ گرانم همه برد

بس کُن«ایمان»و دگر زخمه بر این چنگ مزن
سیل اشک آمد و اکسیرِ بیانم همه برد

شرح این عشق کُنم با دلِ سنگ و دَمِ باد

همدم و مونسِ چون ، یارِ چنانم همه برد