سلولهای معترض
پنهان بکن دراستینهایت   النگو را
دورازنسیمش کن .همان یک تار گیسو را
بگذار مردان جهان یک  دم  بیاسایند
دیگر نجنبان جان من دمهای ابرو را
اشهد بگو و شرشیطان را بکن اخر
راحت کن ازدست خودت بودا وهندو را
یک دم خودت باش ودلت.نه کاش وامایی
دم را غنیمت دان و سربر روی زانورا
ادم و یا حوا ندارد فرق پس بشتاب
رازو نیاز آموز و رد کن دست جادورا
خالص شو وهمراه ابراهیم راهی شو
حتی خودت دستش بده با مِهر چاقو را
بر روی سنگ  زندگی  سر رابخوابان و
درسینه ات کن حبس ان اه ودم وهو را
بگذار در سلولهایت او به راه افتد
کم کم که  تا ثابت کند احساس اهو را
وقتش که شد ناگاه برمیخیزد از جایش
رو به تمام عالم انسایت رو را 
ارام تراز بالهای سهره ای وحشی
بگذارپرتاپش کند در سنگ چاقو را
حالا توپاک وطاهر وطیب شدی برخیز
در پیش چشمش بازکن ان بند گیسو را.