پنج تا صحن وسرا
تا نوشتم دود ـ کوچه ـ اشک با احساسها
ریخت تا ویران کند بنیان عمر و عاصها
درمدینه ـ مکه ـ هرجای عزیز شیعیان
مانده  برجا رد پای  دزدها  خناسها
خانه ساکت بود ومولا داشت قران مینوشت
تاکه بردر کوفتند ان ملحدان ـ نسناسها
فاطمه پشت دراست وگفته انچه گم شده
ازرسول وبیعتی که درغدیر خم شده
هیزم اوردند واتش رفت  تا بالای در
خواست تا اسما علی راهم نماید با خبر
گفت زهرا صبرکن شاید پشیمان گشته اند
این جماعت بارها یاران ما را کشته اند
با لگد با نیزه با شمشیر در را  کوفتند
میخها شد داغ داغ و تخته هایش سوختند
ناگهان با یک یورش دیوار ودرهمسان شدند
یاسها ولاله های خاک سرگردان شدند
یک نفربا تازیانه روی  پهلو رد گرفت
ناگهان گلبرگ گل برخاک انجا رد گرفت
تازه مولا را خبرکردند وزهرا را که دید
سوی او افتان وخیزان مرد غیرت میدوید
من علی ام
زنده باشم
نور حق زخمی شود؟
گفت زهرا میشود
وقتی ولایت باشماست
من ولی امر خود راپاسدار ویاورم
اه ای اقای من
بابای فرزندان من
 ای سرورم
دست مولارا جماعت می کشید
تابرد مسجد که او بیعت کند
کوچه خالی بود و
 دود زخم ودرد
بادل زنهای پشت در چه کرد؟؟؟
باز اسما بود وجان فاطمه
برد اورا دراتاق و زینبش
سربه اغوشش گرفت و
گریه کرد
ماجرا درشهرپیچید و
حسین ومجتبی
یک نفس تاخانه با سرامدند
کوچه ای خالی
دری اتش گرفته
 خاک وخون؟؟؟؟
ناگهان مولا رسید
درکناربستر زهرای خود
بازکرده درمیان بچه ها
 لا به لای  اشکهایش
 جای خود
غربت شیعه ازان جا شد شروع
انتقام مادر سادات را باید گرفت
ازامیه دوستها ـازعامها ـ ازخاصها
پنج تا صحن وسرا وگنبد وگلدسته را
شیعه میسازد به لطف غیرت عباسها.
صلوات