یک مثقال دین
خرده ریز خانه ها پیوسته از چین می رسد
ان یکی در راه مانده .جای ان این می رسد
سهم تهران هرچه  باشد   باز کم می اورد
ریگ رنگی از فرانسه بهر تزئین می رسد
سهم قم تا نیمه ی شعبان هزاران ریسه نور
خوب یا بد اخرش  تا  روز اذین می رسد
اهل کاشان را  جدا  از انچه تا  حال امده
لنگ مخصوصی برای بینه ی فین می رسد
اصفهان چون مهد فرهنگ است و مذهب پس دو سهم
هم کمی غیرت .وهم مثقالی از دین می رسد
سهم نائین عاقبت از قالی ابریشمی
نوش داروئی برای دست ودفتین می رسد
یزد چون دارالعباده بوده و شاید که هست
پس برای بستن دروازه اش پین می رسد
اهل کارتونهای کوی و برزن شیراز را
از زغال خوب و یار بد به تلقین می رسد
مردمان روی خط مرز را بی های و هو
ریز گرد و سرزمینی خفته در مین می رسد
جای متقال  کفن از عتبات عالیات
هم کت و شلوار و هم پیراهن جین می رسد
گوسفندان را به جای یونجه زاران وسیع
ازارومیه نمک خورجین به خورجین می رسد
گاوها تا قبل از انکه خونشان گردد حلال
تلخه ی خشکیده از صحرای قزوین می رسد
مرغهای بینوا در بیست روز عمرشان
شب میان خواب هم هورمون روتین می رسد
نیمه شبها از زمین خرخر که بالا می رود
از ملائک چشم غره جای امین می رسد
در سرازیری قبر و زیر بار ان فشار
قاری قران به وزیتون وتین می رسد
گوشه سمت چپ پشت لباس اخرت
ناگهان چشمم به مارک مدی این چین می رسد.